Αξιοποιώντας τις
φυσικές ιδιότητες του οστού ως ηλεκτρικό και θερμικό μονωτικό, η συλλογή προτείνει
μια πρωτότυπη χρήση για ένα πανάρχαιο υλικό, που έχει χρησιμοποιηθεί
παραδοσιακά για εργαλεία ή για τη δημιουργία πορσελάνης.
Ο Ghanmi ελπίζει ότι το σχέδιό του μπορεί να βοηθήσει να σπάσει η εξάρτησή μας από τα πλαστικά, χρησιμοποιώντας παράλληλα ένα μέρος από τα περισσότερα από 130 δισεκατομμύρια κιλά αποβλήτων οστών που παράγονται από τα σφαγεία κάθε χρόνο.
Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αποτελούν ο Καναδά και οι ΗΠΑ –μια από τις πρώτες χώρες σε
κατανάλωση κρέατος παγκοσμίως– όπου τα σφαγεία παράγουν περισσότερους από 31
εκατ. τόνους μη βρώσιμων ζωικών υποπροϊόντων κάθε χρόνο. Ένα μεγάλο μέρος αυτού
καταλήγει σε χωματερές ή αποτεφρώνεται, απελευθερώνοντας αέρια του θερμοκηπίου
κατά την αποσύνθεση ή την καύση, επιβαρύνοντας επιπλέον το περιβάλλον. Εξ
αυτών, περίπου 16 εκατομμύρια τόνοι μεταποιούνται σε χρήσιμα προϊόντα από
εταιρείες επεξεργασίας: καύσιμο, λίπασμα, ζωοτροφές και ζελατίνη.
Ο Ghanmi
προμηθεύτηκε τη σκόνη οστών για τη συλλογή Elos από ένα από αυτά τα εργοστάσια
επεξεργασίας και την ανέμειξε με μια συνδετική ουσία βιολογικής προέλευσης. Κατά
τα λεγόμενά του «Ο στόχος είναι το υλικό να βασίζεται μόνο στα ίδια τα οστά και
να είναι ανθεκτικό και ανακυκλώσιμο».
Το
θερμοσκληρυνόμενο πλαστικό που χρησιμοποιείται στις πρίζες δεν λιώνει όταν
εκτίθεται στη θερμότητα, καθιστώντας το κατάλληλο για χρήση σε ηλεκτρονικά
είδη, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά δύσκολο και αντιοικονομικό στην ανακύκλωση. Σε
μια προσπάθεια να προσφέρει μια κυκλική εναλλακτική, ο Ghanmi εργάζεται για τη
βελτιστοποίηση της ανθεκτικότητας και της ανακυκλωσιμότητας του οστού, ώστε να
μπορεί να συνθλιβεί τις πρίζες του ξανά σε σκόνη που θα μπορεί να διαμορφωθεί
σε νέα προϊόντα.
Χάρη στην επιβεβαιωμένη
φύση του οστού, αναφορικά με την ασφάλεια και την απόδοση κατά τη χρήση του σε
συνδυασμό με το ρεύμα, ο σχεδιαστής πιστεύει ότι το κόκκαλο θα μπορούσε να
χρησιμοποιηθεί για να αντικαταστήσει πλαστικά εξαρτήματα στον φωτισμό και τα
ηλεκτρονικά, τα οποία θα βοηθήσουν στην αύξηση της ζήτησης για ζωικά
υποπροϊόντα και θα δημιουργήσουν ένα αυξημένο οικονομικό κίνητρο για την αποφυγή
απόρριψής τους σε χώρους υγειονομικής ταφής.