Οι οργανισμοί και οι ηγεσίες τους έχουν αναγκαστεί να αναπτύξουν την ευελιξία και την προσαρμοστικότητά τους για να πορευτούν σε ένα αβέβαιο μέλλον. Τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Όμιλος Adecco έχει πραγματοποιήσει 82.800 συνεντεύξεις εργαζομένων σε 25 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, για να καταγράψει τις προοπτικές των εργαζομένων.
Ενόψει της επικείμενης ετήσιας έρευνας Global Workforce of the Future (GWoF) ακολουθεί μία σύνοψη των πιο βασικών συμπερασμάτων από τις προηγούμενες.
2020 – Το μέλλον είναι ευέλικτο
Όπως ήταν αναμενόμενο, το 2020 καθορίστηκε από την πανδημία COVID-19, η οποία επέβαλε διαρκή οργανωτικό μετασχηματισμό. Η ευέλικτη εργασία ήταν η βασική τάση, με το 75% των εργαζομένων να πιστεύει ότι θα ωφελήσει τους ίδιους και το 73% να πιστεύει ότι θα ωφελήσει τις επιχειρήσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία του C-Suite και των εκτελεστικών διευθυντών συμφώνησε. Ωστόσο, νέα πρότυπα εξ αποστάσεως και υβριδικής εργασίας δημιούργησαν επίσης προκλήσεις. Οι μισοί από τους εργαζομένους φοβήθηκαν ότι η εξ αποστάσεως εργασία πλήρους απασχόλησης θα παρεμπόδιζε την ομαδική συνεργασία και το 63% είπε ότι ήταν σημαντικό να έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν συναδέλφους πρόσωπο με πρόσωπο.
Ίσως δεν προκαλεί έκπληξη τότε το γεγονός ότι τα τρία τέταρτα των εργαζομένων παγκοσμίως πίστευαν ότι ένας συνδυασμός εργασίας στο γραφείο και εξ αποστάσεως εργασίας ήταν το καλύτερο μοντέλο. Τα στελέχη και τα διευθυντικά στελέχη έπρεπε να βρουν τρόπους να παραμείνουν ευέλικτοι, ενώ ταυτόχρονα διερευνούσαν νέους τρόπους αξιολόγησης της παραγωγικότητας πέρα από τις συνολικές ώρες εργασίας.
2021 – Η Μεγάλη Επαναξιολόγηση
Είναι ενδιαφέρον ότι το δεύτερο έτος της πανδημίας προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις στο χώρο εργασίας από το πρώτο. Οι παρατεταμένες σωματικές και ψυχικές πιέσεις επηρέασαν τους εργαζόμενους, με την εξουθένωση να αποτελεί σημαντική ανησυχία για σχεδόν 4 στους 10 εργαζομένους. Και παραδόξως, σε μια εποχή που οι εργαζόμενοι ήταν σχεδόν πάντα συνδεδεμένοι, πολλοί ένιωθαν μια αποδιοργάνωση της απομόνωσης.
Η υβριδική εργασία έγινε ο κανόνας, με 8 στους 10 να πιστεύουν ότι ωφελεί τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους εργοδότες. Πολλοί άνθρωποι ήθελαν επίσης μια μικρότερη εργάσιμη εβδομάδα και το 73% είπε ότι οι συμβάσεις πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στο αν ο εργαζόμενος καλύπτει τις ανάγκες του ρόλου σε σχέση παρά στις ώρες εργασίας.
Οι εργαζόμενοι, εν τω μεταξύ, ανταποκρίθηκαν στις δικές τους μεταβαλλόμενες προτεραιότητες αναβαθμίζοντας τις δεξιότητές τους, επαναξιολογώντας την καριέρα τους. Πράγματι, περισσότεροι από τους μισούς εργαζομένους (52%) δήλωσαν δυσαρεστημένοι με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους στην τρέχουσα εταιρεία τους.
2022 – Η Μεγάλη Παραίτηση
Το 2022 ήταν μια χρονιά παραιτήσεων και νέων ξεκινημάτων. Σχεδόν το ένα τρίτο (27%) των εργαζομένων δήλωσαν ότι σχεδίαζαν να εγκαταλείψουν την τρέχουσα εργασία τους εντός 12 μηνών. Ως αποτέλεσμα, και παρά τη γεωπολιτική και οικονομική αβεβαιότητα που προκλήθηκε από την κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας, η αγορά εργασίας ξεκίνησε να ορίζεται και να καθοδηγείται όλο και περισσότερο από τους υποψηφίους.
Ο μισθός ήταν το βασικότερο κίνητρο για την αλλαγή εργασίας. Ωστόσο, οι εταιρείες που προσφέρουν ευέλικτες πρακτικές εργασίας και ευκαιρίες αναβάθμισης των δεξιοτήτων προηγήθηκαν στη διακράτηση ταλέντων. Ενδεικτικά, μόνο οι μισοί εργαζόμενοι πίστευαν ότι η εταιρεία τους επένδυσε στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους και σχεδόν το ένα τέταρτο ¼ δεν είχε μιλήσει ποτέ για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του μέσα στον οργανισμό που εργάζεται.
2023 – Η άνοδος της Τεχνητής Νοημοσύνης
Η αυτοματοποίηση της εργασίας και ο αντίκτυπος της τεχνητής νοημοσύνης στους εργαζόμενους ήταν κυρίαρχες τάσεις. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι (63%) πίστευαν ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα είχε θετικό αντίκτυπο στην εργασία του και μόλις το 7% θεώρησε ότι η τεχνητή νοημοσύνη συνιστά απειλή.
Η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης ενθάρρυνε τους διευθυντές και τις ομάδες τους να εξετάσουν τις δεξιότητες στο χώρο εργασίας που θα μπορούσαν πιο εύκολα να αντικατασταθούν από την τεχνολογία (όπως η διαχείριση χρόνου και ο στρατηγικός σχεδιασμός), καθώς και τις πιο χαρακτηριστικές ανθρώπινες δεξιότητες - όπως ηγεσία, ενσυναίσθηση και συναισθηματική νοημοσύνη – που θα παραμείνουν περιζήτητες στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης.
