Σύμφωνα με έρευνα της UBS, ο δείκτης International Pension Gap, που εξετάζει 25 συνταξιοδοτικά συστήματα μεγάλων πόλεων / αγορών -μεταξύ των οποίων και η Αθήνα- εστιάζει στα οφέλη που μπορεί να περιμένει ένας εργαζόμενος και στις πρόσθετες οικονομίες που απαιτούνται για τη διατήρηση ενός συνηθισμένου βιοτικού επιπέδου κατά τη συνταξιοδότηση.
Συγκεκριμένα, η μελέτη αξιολογεί τα συστήματα συνταξιοδότησης με βάση την προσπάθεια αποταμίευσης που απαιτείται από έναν εργαζόμενο, μετρούμενη με το μερίδιο του τρέχοντος εισοδήματος μετά από φόρους που πρέπει να αποταμιεύει μια γυναίκα εργαζόμενη κάθε χρόνο από την ηλικία των 50 έως τη συνταξιοδότηση, υποθέτοντας ότι δεν έχει καμία προηγούμενη αποταμίευση. Τα αποτελέσματα, όπως λέει η UBS, διαφέρουν πολύ από πόλη σε πόλη. Για παράδειγμα, δεν απαιτούνται ιδιωτικές αποταμιεύσεις στο Άμστερνταμ, ενώ ανέρχονται στο αδύνατο 93% των μισθών στο Τόκιο.
Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το ιαπωνικό σύστημα δεν στοχεύει να αντικαταστήσει ένα υψηλό μερίδιο του εισοδήματος από την εργασία, ενώ το ολλανδικό έχει - κάτι που αντικατοπτρίζεται επίσης στα σχετικά υψηλά ποσοστά συνταξιοδοτικών εισφορών. Επίσης, οι Ιάπωνες περνούν 50% περισσότερο χρόνο στη σύνταξη από τους Ολλανδούς συνομηλίκους τους, καθώς συνταξιοδοτούνται νωρίτερα και ζουν περισσότερο. Σε αντίθεση με την Ολλανδία, οι ιδιωτικές αποταμιεύσεις είναι απαραίτητες για την εξασφάλιση ενός δεδομένου επιπέδου διαβίωσης μετά τη συνταξιοδότηση στις περισσότερες πόλεις σε όλο τον κόσμο.
Το Ελληνικό σύστημα
Αναφορικά με το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα η UBS αναφέρει ότι ένας μέσος εργαζόμενος ο οποίος δεν έχει αποταμιεύσεις, πρέπει να "μαζεύει" περίπου το 10% του μισθού του από την ηλικία των 50 μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, με σκοπό την αξιοπρεπή διαβίωσή του. Στο παράδειγμα που χρησιμοποιεί η τράπεζα μία γυναίκα που θα συνταξιοδοτηθεί στα 64 (το οποίο σήμερα αποτελεί το κατώτατο όριο), θα φθάσει στο μηδέν το ποσοστό αποταμίευσης εάν εργαστεί μερικά χρόνια περισσότερο. Επιπλέον, η UBS αναδεικνύει τη σημασία του συνταξιοδοτικού προγραμματισμού και τονίζει ότι οι επενδύσεις μπορούν συχνά να συμβάλουν στην κάλυψη των συνταξιοδοτικών κενών.
