Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δυσοίωνη σε ανεπτυγμένες οικονομίες, όπως η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, όπου η παραγωγικότητα παρουσιάζει στην πραγματικότητα μείωση σε σύγκριση με το 2000, τη στιγμή που το κόστος κατασκευής αυξάνεται ταχύτερα από τον πληθωρισμό.
Η ρίζα του προβλήματος
Στην Ευρώπη, πολλές κατασκευαστικές εταιρείες βασίζονται ακόμα σε παραδοσιακές μεθόδους δόμησης. Ενώ η αρθρωτή κατασκευή και οι προκατασκευασμένες λύσεις θα μπορούσαν να μειώσουν το κόστος και τον χρόνο ολοκλήρωσης, η υιοθέτησή τους παραμένει περιορισμένη. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της McKinsey, στη Γερμανία και τη Γαλλία, λιγότερο από το 10% των νέων έργων χρησιμοποιούν προκατασκευασμένα συστήματα.
Καθυστερήσεις 8-10 χρόνια λόγω γραφειοκρατικών εμποδίων
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει επίσης προκλήσεις, λόγω της πολύπλοκης ρυθμιστικής δομής. Οι διαδικασίες αδειοδότησης και οι περιβαλλοντικές απαιτήσεις συχνά καθυστερούν την έναρξη και την ολοκλήρωση έργων. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, τα μεγάλα έργα υποδομών καθυστερούν κατά μέσο όρο 8-10 χρόνια λόγω γραφειοκρατικών εμποδίων. Η αναθεώρηση και τυποποίηση των διαδικασιών μπορεί να μειώσει την πολυπλοκότητα και να αυξήσει την αποδοτικότητα. Η εφαρμογή βέλτιστων πρακτικών και η συνεχής αξιολόγηση των διαδικασιών μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές βελτιώσεις.
Η ενσωμάτωση ψηφιακών εργαλείων, τα οποία βελτιώνουν το σχεδιασμό και την εκτέλεση των έργων, μειώνοντας τα λάθη και τις καθυστερήσεις παραμένει αργή. Εργαλεία όπως το Building Information Modeling (BIM) ή οι πλατφόρμες διαχείρισης έργων χρησιμοποιούνται μόνο από το 35% των ευρωπαϊκών εταιρειών, περιορίζοντας τις δυνατότητες για αυτοματοποίηση και καλύτερη διαχείριση έργων.
Έλλειψη Εξειδικευμένου Εργατικού Δυναμικού
Τέλος η Γηραιά Ήπειρος έχει να αντιμετωπίσει την μεγάλη έλλειψη εργατικού δυναμικού στον κατασκευαστικό τομέα. Η γήρανση του πληθυσμού, σε συνδυασμό με τη μειωμένη εισροή νέων εργαζομένων, έχει δημιουργήσει κενά τα οποία συνήθως καλύπτονται από προσωρινούς εργαζόμενους. Στη Μεγάλη Βρετανία, οι κενές θέσεις εργασίας στον τομέα έχουν αυξηθεί κατά 44% από το 2019, σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Κατασκευών. Η επένδυση στην εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού θεωρείται κρίσιμη καθώς η ανάπτυξη ενός σταθερού και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού μέσω προγραμμάτων κατάρτισης μπορεί να βελτιώσει την σημαντικά την αποδοτικότητα αλλά ταυτόχρονα να συμβάλλει στην γενικότερη οικονομική ανάπτυξη και ευημερία.