Η αύξηση των επιτοκίων αποτελεί κίνδυνο για τις τράπεζες, παρόλο που πολλές επωφελούνται εισπράττοντας υψηλότερα επιτόκια από τους δανειολήπτες, διατηρώντας παράλληλα τα επιτόκια των καταθέσεων χαμηλά. Οι απώλειες δανείων μπορεί επίσης να αυξηθούν καθώς τόσο οι καταναλωτές όσο και οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πλέον υψηλότερο κόστος δανεισμού —ειδικά εάν χάσουν θέσεις εργασίας ή επιχειρηματικά έσοδα. Εκτός από τα δάνεια, οι τράπεζες επενδύουν επίσης σε ομόλογα και άλλα χρεόγραφα, τα οποία χάνουν την αξία τους όταν αυξάνονται τα επιτόκια.
Οι τράπεζες μπορεί να αναγκαστούν να τα πουλήσουν με ζημία, εάν αντιμετωπίσουν ξαφνικές αναλήψεις καταθέσεων ή άλλες πιέσεις χρηματοδότησης. Η χρεωκοπία της Silicon Valley Bank ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του καναλιού απώλειας ομολόγων.
Στο κάδρο το ενδεχόμενο για σοβαρό στασιμοπληθωρισμό
Αλλά εάν προσθέσουμε στο κάδρο το ενδεχόμενο για σοβαρό στασιμοπληθωρισμό - υψηλό πληθωρισμό με παγκόσμια οικονομική συρρίκνωση 2% - σε συνδυασμό με ακόμη υψηλότερα επιτόκια της κεντρικής τράπεζας, οι απώλειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Ο αριθμός των αδύναμων ιδρυμάτων θα αυξηθεί σε 153 και θα αντιπροσωπεύει περισσότερο από το ένα τρίτο των παγκόσμιων τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων. Εξαιρουμένης της Κίνας, υπάρχουν πολύ περισσότερες αδύναμες τράπεζες στις προηγμένες οικονομίες παρά στις αναδυόμενες αγορές.
Με βάση τα τρέχοντα δεδομένα της αγοράς και τις συναινετικές προβλέψεις αναλυτών, αυτοί οι δείκτες υποδεικνύουν μια σημαντική ομάδα μικρότερων τραπεζών σε κίνδυνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και ανησυχία για ορισμένους δανειστές στην Ασία, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ευρώπης, καθώς οι πιέσεις ρευστότητας και κερδών συνεχίζονται.
Τώρα που οι τραπεζικές πιέσεις έχουν υποχωρήσει, τα ιδρύματα και οι ρυθμιστικές αρχές και οι εποπτικές αρχές τους θα πρέπει να αφιερώσουν αυτόν τον χρόνο για να αυξήσουν την ανθεκτικότητα. Και θα πρέπει να προετοιμαστούν για μια πιθανή αναζωπύρωση αυτών των κινδύνων, καθώς τα επιτόκια μπορεί να παραμείνουν υψηλότερα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από αυτά που ισχύουν σήμερα στις αγορές.
Ένα τέτοιο περιβάλλον δεν έχει στο παρελθόν διαμορφωθεί για τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές εδώ και τουλάχιστον για μια γενιά.
Αυτό σημαίνει ότι οι χρηματοπιστωτικές εποπτικές αρχές πρέπει να βελτιώσουν τα εργαλεία ανάλυσης που διαθέτουν και τα ρυθμιστικά τους αντανακλαστικά για την αντιμετώπιση των αναδυόμενων απειλών. Και οι νέοι κίνδυνοι που συγκεντρώνονται στο τραπεζικό σύστημα και πέρα από αυτό σημαίνει ότι είναι καιρός να διπλασιαστούν οι προσπάθειες για τον εντοπισμό των πιο αδύναμων δανειστών.
(πηγή: International Monetary Fund)
