Όπως επισημαίνει μεταξύ άλλων ο Σύνδεσμος, με την βέβαιη υπέρβαση των στόχων του ΕΣΕΚ σε εγκατεστημένη ισχύ ΑΠΕ το 2030 που μαζί με τα μεγάλα υδροηλεκτρικά αναμένεται να ξεπεράσει τα 35 GW, η πράσινη ηλεκτροπαραγωγική δυναμικότητα σε ετήσια βάση θα κινείται σε μεγέθη άνω των 65 TWh, την ώρα που η κατανάλωση μέσω και των προγραμμάτων εξοικονόμησης είναι καθηλωμένη στις 49.5 TWh, κινούμενη μάλιστα σταθερά πτωτικά από το 2008 που ήταν 56 TWh.
Η αποθήκευση μπορεί μόνο να ετεροχρονίσει την παραγωγή αλλά επουδενί να λύσει το πρόβλημα μιας μόνιμης ηλεκτροπαραγωγικής φούσκας ως προς την τελική ζήτηση. Οπότε το μόνο που θα απομένει σε μια τέτοια περίπτωση είναι οι περικοπές της παραγωγής σε συνδυασμό βεβαίως και με μηδενικές ή αρνητικές τιμές στη χονδρική, οι οποίες πέραν του ότι ζημιώνουν έως και θα καταστρέψουν χιλιάδες πραγωγών περιλαμβανομένων και των υπό διαβούλευση σχημάτων τιμολογούμενης συμψηφιστικής αυτοπαραγωγής, δεν θα αποβούν ούτε προς όφελος του απλού καταναλωτή, αφού οι καθετοποιημένοι όμιλοι που κυριαρχούν στην λιανική θα προσθέτουν μόνιμο «καπέλο» στις τιμές λιανικής ώστε να αποσβέσουν τα δικά τους ηλεκτροπαραγωγικά «stranded assets».
Σε ότι δε αφορά τις εξαγωγές ως προοπτική διοχέτευσης ενός μόνιμου ηλεκτροπαραγωγικού μας πλεονάσματος, το ευρωπαϊκό πλαίσιο του market coupling και του marginal pricing τις καθιστούν σε εθνικό επίπεδο σταθερά ζημιογόνες εφόσον δεν υπάρχει αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ των αγορών. Μοναδική δηλαδή εξαίρεση θα ήταν σύμφωνα με τον ΣΠΕΦ, αν μπορούσαμε να διασυνδεθούμε με χώρες που έχουμε διαφορά 5-7 ωρών (ήτοι από την Κίνα και πέρα καθώς και των ανατολικών ακτών της Αμερικής) ούτως ώστε να μην δύναται να ταυτοχρονίζονται οι ηλιακές υπερπαραγωγές μας. Έτσι το μεσημέρι μας θα συνέπιπτε με νωρίς το βράδυ τους για χώρες ανατολικά μας και αντίστροφα για χώρες δυτικά μας το μεσημέρι τους με νωρίς το βράδυ μας ώστε να μειωθεί το κόστος της αιχμής αυτής. Κάτι τέτοιο ωστόσο παραμένει τεχνικά αδύνατο.
