Φυσικό αντικείμενο του έργου είναι η πραγματοποίηση των απαιτούμενων εργασιών για την:
- Ανάδειξη του περιβάλλοντος χώρου των διατηρούμενων μεσαιωνικών μνημείων, εκτός από τα μνημεία του ναού της Παναγίας Επισκοπής και της μεσαιωνικής Δεξαμενής, τα οποία αποκαταστάθηκαν στο πλαίσιο προηγούμενης Προγραμματικής Περιόδου (ΕΣΠΑ 2007-2013).
- Απόδοση των μνημείων του χώρου, που δεν είχαν αποκατασταθεί, συντηρημένων και αποκατεστημένων (προβακάδες, τοίχοι αντιστήριξης διαδρομών, θεμέλια δεξαμενής στη ΝΔ πλευρά οχύρωσης κ.λπ.).
- Ενοποίηση του μνημειακού συνόλου, με τη δημιουργία διαδρομών περιήγησης επισκεπτών.
Η πράξη συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Δικαιούχος είναι η Εφορεία Αρχαιοτήτων Εύβοιας και η συγχρηματοδοτούμενη δημόσια δαπάνη ανέρχεται σε 440.000 ευρώ και καλύπτει πλήρως τον αρχικό προϋπολογισμό του έργου.
Το κάστρο
Το Κάστρο της Σκύρου, δεσπόζει στην κορυφή απόκρημνου λόφου, στους πρόποδες του οποίου έχει χτιστεί η Χώρα Σκύρου. Παρουσιάζει συνεχή κατοίκηση από τη νεολιθική περίοδο, έως τους νεότερους χρόνους. Διαιρείται σε δύο επίπεδα. Διατηρούνται στο πρώτο η Μονή Αγίου Γεωργίου (963 μ.Χ.) και στο δεύτερο o ναός της Επισκοπής (895 μ.Χ.), μεσαιωνικές υδατοδεξαμενές, μεταβυζαντινά ναΰδρια, ερείπια μονόχωρων κτισμάτων (προβακάδες), καθώς και σημαντικό τμήμα της οχύρωσης, κυρίως της μεσαιωνικής περιόδου.
Κατά τους Ύστερους Οθωμανικούς χρόνους ο χώρος λειτουργούσε περιστασιακά ως καταφύγιο σε περίπτωση κινδύνου, με τις οικογένειες να διατηρούν ένα δεύτερο νοικοκυριό εντός του οχυρωμένου χώρου. Μετά το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης και την σύσταση του Ελληνικού Κράτους το μνημείο εγκαταλείπεται. Το 1827 πέθανε ο τελευταίος επίσκοπος Σκύρου Γρηγόριος, ο οποίος υπήρξε ο τελευταίος μόνιμος κάτοικος του Κάστρου της Σκύρου.
