Αυτή η δημογραφική μετατόπιση δεν είναι μόνο κοινωνική πρόκληση, αλλά και μεγάλη ευκαιρία για τον τομέα των ακινήτων: να δημιουργήσει ένα νέο είδος κατοικίας που θα υποστηρίζει την ενεργή, ανεξάρτητη και αξιοπρεπή γήρανση.
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι σύνθετο. Το 80% των κτιρίων που θα υπάρχουν το 2050 έχουν ήδη κατασκευαστεί, ενώ λιγότερο από το 3% του σημερινού αποθέματος θεωρείται φιλικό προς τους ηλικιωμένους. Αυτό σημαίνει ότι η προσαρμογή των υφιστάμενων κτιρίων είναι κρίσιμη, αλλά όχι εύκολη υπόθεση. Τα εμπόδια είναι πολλά: από τον πληθωρισμό και το υψηλό κόστος κατασκευής, έως την έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και τις καθυστερήσεις στις αδειοδοτήσεις.
Παρά τις δυσκολίες, η μετάβαση είναι αναγκαία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη θέσει στο επίκεντρο τρεις στρατηγικούς άξονες για το μέλλον των κατοικιών: βιωσιμότητα, προσβασιμότητα και δυνατότητα διαβίωσης. Οι καινοτομίες στον τομέα της τεχνολογίας –όπως τα «ψηφιακά δίδυμα» κτιρίων, που μειώνουν τα λειτουργικά κόστη και προσαρμόζονται στις ανάγκες των ενοίκων– δείχνουν τον δρόμο για ένα νέο μοντέλο ακινήτων, όπου η κατοικία δεν είναι απλώς ένα κτίριο, αλλά μια προέκταση της ποιότητας ζωής.
Παράλληλα, αναπτύσσονται νέα μοντέλα στέγασης που ανταποκρίνονται στην ανάγκη για εξατομικευμένη φροντίδα και κοινωνική ένταξη: από κλασικούς οίκους φροντίδας και κατοικίες με υποστήριξη, έως λύσεις όπως η συγκατοίκηση ηλικιωμένων με φοιτητές, που συνδυάζουν αλληλεγγύη και χαμηλό κόστος διαβίωσης. Οι διαγενεακές πρωτοβουλίες, όπου άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών μοιράζονται κοινό χώρο και εμπειρίες, συμβάλλουν επίσης στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης μοναξιάς μεταξύ των ηλικιωμένων.
Ο τομέας των ακινήτων καλείται να μετασχηματιστεί: να ξεπεράσει την παραδοσιακή του αντίληψη και να υιοθετήσει λύσεις που ενσωματώνουν φροντίδα, τεχνολογία, προσβασιμότητα και βιώσιμες υποδομές. Χρειάζεται συνεργασία με τις δημόσιες αρχές, απλούστευση των διαδικασιών δόμησης και ένα νέο ρυθμιστικό πλαίσιο που θα επιταχύνει τις επενδύσεις σε κτίρια φιλικά προς την ηλικία και το περιβάλλον.
