Ο σωστός σχεδιασμός θα μπορούσε να μειώσει την παγκόσμια ανάγκη για πρώτες ύλες κατά 25% έως το 2060, σύμφωνα με την έκθεση του International Resource Panel (IRP), ενώ θα μειώσει τη ζήτηση ενέργειας και τις εκπομπές κατά 30%.
Το γεγονός ότι το δομημένο περιβάλλον δεν έχει μια μόνο συγκεκριμένη χρήση, είναι αυτό που επηρεάζει τις υπόλοιπες παραμέτρους της χρήσης ενέργειας, καθιστώντας το ίσως το μεγαλύτερο μοχλό για τη βελτίωση της παγκόσμιας αποδοτικότητας των πόρων, συνολικά.
Το 2024 Global Resource Outlook, το οποίο ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της έκτης συνόδου της UN Environment Assembly, είναι η τελευταία ανασκόπηση του IRP για τη χρήση των πόρων παγκοσμίως από τη δημοσίευση της τελευταίας έκδοσης της έκθεσης το 2019.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση, η κατανάλωση των πόρων μας έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία 50 χρόνια, και τώρα είναι υπεύθυνη για πάνω από το 55% των παγκόσμιων εκπομπών και το 40% των επιπτώσεων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, η εξόρυξη υλικών φαίνεται ότι θα αυξηθεί κατά 60% επιπλέον έως το 2060, επιδεινώνοντας αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις.
Η έκθεση περιγράφει επίσης μια εφικτή διαδρομή μέσω της οποίας η βιομηχανία θα μπορούσε να μειώσει τη χρήση πρώτων υλών κατά 25% έως το 2060, συμβάλλοντας παράλληλα στην επίτευξη «παγκόσμιας ευημερίας».
Μονοκατοικίες: "κακός αστικός σχεδιασμός"
Το σκυρόδεμα αποτελεί το μεγαλύτερο και ταχύτερα αναπτυσσόμενο κομμάτι της ζήτησης υλικών του δομημένου περιβάλλοντος.
Η άμμος, το χαλίκι, ο ασβεστόλιθος και άλλα «μη μεταλλικά ορυκτά» που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή σκυροδέματος αντιπροσωπεύουν το ήμισυ όλων των υλικών που εξορύσσονται παγκοσμίως και περίπου το ήμισυ του συνόλου του κλιματικού αποτυπώματος της βιομηχανίας, σύμφωνα με το Global Resource Outlook.
Ο πιο αποτελεσματικός δομικός σχεδιασμός – η χρήση καινοτομιών όπως το θολωτό δάπεδο και ο έξυπνος ξυλότυπος – μπορεί να μειώσει τη χρήση σκυροδέματος ανά κτίριο κατά περίπου 30%, ενώ η μετάβαση σε σκυρόδεμα χαμηλών εκπομπών άνθρακα ή εναλλακτικές λύσεις με βάση τη βιομάζα, όπως η ξυλεία, μπορεί να βοηθήσει στον μετριασμό ορισμένων από τις δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Αλλά ίσως η μεγαλύτερη και πιο υποτιμημένη λύση που επισημαίνεται στην έκθεση έγκειται στην αλλαγή του είδους των κτιρίων που κατασκευάζονται. Περίπου το 50% της κατασκευής κατοικιών στην Ευρώπη είναι μονοκατοικίες και το γεγονός αυτό αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον, καθώς η γενική τάση, σε μεγάλο βαθμό, είναι οι άνθρωποι να μετακινούνται στα κέντρα των πόλεων και να θέλουν να εξαρτώνται λιγότερο από τα αυτοκίνητα.
Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι χρειαζόμαστε περισσότερα κτίρια κατοικιών «μεσαίας πυκνότητας», ιδανικές θεωρούνται κατασκευές που περιλαμβάνουν τουλάχιστον έξι οικιστικές μονάδες οι οποίες απαιτούν λιγότερους πόρους για την κατασκευή και τη λειτουργία τους, ενώ προσφέρουν ανώτερη ποιότητα ζωής σε σύγκριση με τις πιο πυκνές κατασκευές.
Πηγή:Dezeen
