Οι αρχιτεκτονικές προτιμήσεις του Καρόλου του 3ου

Σύμφωνα με το ΑΠΕ το FAP παρουσίασε το «A City for a King», σχέδια των ουρανοξυστών της βρετανικής πρωτεύουσας, «εμπνευσμένα από παραδείγματα που είχε επαινέσει ο Βασιλέας»· τον ουρανοξύστη 30 St Mary Axe του γραφείου Foster + Partners, γνωστόν ως Gherkin, τον The Leadenhall Building του RSHP, συνήθως αποκαλούμενο «Cheesegrater (Τρίφτης Τυριού)», τον 22 Bishopsgate του PLP Architecture και τον 52 Lime Street του Kohn Pedersen Fox, συχνά αποκαλούμενο «Scalpel (Νυστέρι)».

Οι υάλινες προσόψεις έδωσαν τη θέση τους σε πέτρα ενώ τα λεία σχήματα μετατράπηκαν: στέγες με αετώματα τύπου εκκλησιαστικών κτηρίων και επιπρόσθετες λεπτομέρειες όπως παράθυρα υπερώου, καμάρες και κολόνες.

Η αντίθεση του Καρόλου στη μοντερνιστική αρχιτεκτονική είναι παλιά· το 1984 είχε κάνει στο Royal Institute of British Architects μια διαβόητη ομιλία στην οποία περιέγραψε μια προτεινόμενη υψηλής τεχνολογίας επέκταση της National Gallery ως «μια τερατώδη κακοήθη φλύκταινα στο πρόσωπο μιας πολυαγαπημένης και κομψής φίλης»· το πρότζεκτ αργότερα αποσύρθηκε. Επιπλέον, τέθηκε επικεφαλής καμπάνιας για να μπει τελεία και παύλα σε σχέδια για έναν ουρανοξύστη του Mies van der Rohe στο Σίτι, ο οποίος θα ήταν το μοναδικό κτήριο στο Ηνωμένο Βασίλειο του ιδιαίτερα επιδραστικού αρχιτέκτονα.