Το συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζει φωτογραφίες κατασκευών που αμφισβητούν τον συμβατικό σχεδιασμό, με κτίρια τα οποία είναι "παιχνιδιάρικα", προκλητικά και οπτικά εκπληκτικά. Από σπίτια και ξενοδοχεία μέχρι μουσεία και τοπόσημα η συλλογή δείχνει την αρχιτεκτονική που εκτείνεται πέρα από τη λειτουργικότητα για να εξερευνήσει τη δημιουργικότητα, την εκκεντρικότητα και τον πειραματισμό.
Ανάμεσα στα παραδείγματα που παρουσιάζονται -μόνο μερικά από τα πολλά που περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Παράξενα Κτίρια»- είναι το Casa do Penedo στο Fafe της Πορτογαλίας (1974). Στριμωγμένο ανάμεσα σε τέσσερις τεράστιους βράχους, από τους οποίους πήρε το όνομά του (do penedo σημαίνει «από πέτρα»), το σπίτι χτίστηκε από μια τοπική οικογένεια ως αγροτικό καταφύγιο. Σχεδιασμένο για να εναρμονίζεται άψογα με το περιβάλλον του, βάζει τους ενοίκους του στη φύση διατηρώντας παράλληλα μια ξεχωριστή, γλυπτική εμφάνιση. Αν και τώρα χρησιμοποιείται μόνο από τους ιδιοκτήτες του για διακοπές, το Casa do Penedo συνεχίζει να προσελκύει περίεργους επισκέπτες που έρχονται για ξεναγήσεις όλο το χρόνο.
Το ξενοδοχείο Inntel στο Zaandam της Ολλανδίας (2010) από την WAM Architecten, είναι μια 12όροφη κατασκευή που αποτελείται από τα γνωστά μικρά παραδοσιακά ξύλινα σπίτια της περιοχής. Το μπλε σπίτι του ξενοδοχείου παραπέμπει σε έναν πίνακα του Claude Monet κατά την επίσκεψή του στο Zaandam.
Στον Λίβανο, το Airplane House στη Μιζιάρα (1975) του αρχιτέκτονα Μάικλ Σουλεϊμάν, είναι ένα διώροφο σπίτι χτισμένο σε μορφή Airbus A380, με 30 φινιστρίνια σε κάθε πλευρά, μπαλκόνια και στις δύο πτέρυγες και κοντό κωνικό ρύγχος.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Big Duck (1931) της Νέας Υόρκης, των αρχιτεκτόνων Μάρτιν Μάουρερ, Τζορτζ Ριβ, Γουίλιαμ και Σάμιουελ Κόλινς, είναι ένα κατάστημα σε σχήμα πάπιας δίπλα στο δρόμο το οποίο τώρα αναγνωρίζεται ως ορόσημο του Λονγκ Άιλαντ και ένα πρώιμο παράδειγμα «αρχιτεκτονικής πάπιας».
Το Τέξας φιλοξενεί το Steel House στο Lake Ransom Canyon του Ρόμπερτ Μπρούνο, μια ημιτελή κατασκευή από χάλυβα Corten που μοιάζει με σκουριασμένο διαστημόπλοιο, στην οποία ο Μπρούνο εργάστηκε για τρεις δεκαετίες πριν από τον θάνατό του.
Το βιβλίο τονίζει ότι αυτά τα κτίρια δεν ενώνονται από το στυλ αλλά από την προθυμία να ξεπεράσουν τα αρχιτεκτονικά όρια. Πολλά αψηφούν τα συμβατικά σχήματα, τις κλίμακες και τις προσδοκίες, ενθαρρύνοντας τον κόσμο να επανεξετάσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι κατοικούν και αλληλεπιδρούν με τον χώρο.
Ορισμένες κατασκευές σχεδιάστηκαν για να προσελκύσουν την προσοχή, άλλες ως προσωπικές εκφράσεις και μερικές ως πειράματα στη μορφή και στα υλικά. Το "Weird Buildings" τοποθετεί αυτά τα παραδείγματα σε ένα ευρύτερο αρχιτεκτονικό πλαίσιο, επισημαίνοντας την κληρονομιά σχεδιαστών όπως ο Αντόνι Γκαουντί, ο Φρανκ Γκέρι και η Ζάχα Χαντίντ, καθώς και σύγχρονων πρακτικών όπως η BIG, οι οποίες έχουν εξερευνήσει αντισυμβατικές μορφές και εφευρετικές προσεγγίσεις στο σχεδιασμό κτιρίων.
Σύμφωνα με τους ειδικούς "σε έναν κόσμο που συχνά διαμορφώνεται από την ομοιομορφία και την αποτελεσματικότητα, αυτές οι κατασκευές ξεχωρίζουν ως υπενθυμίσεις της αξίας της περιέργειας, του παιχνιδιού και του πειραματισμού στην αρχιτεκτονική".
