Στα έργα του περιλαμβάνονται σημαντικά κτίρια όπως ο σταθμός Charing Cross στο Λονδίνο, το Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο του Εδιμβούργου, το Brindleyplace στο Μπέρμιγχαμ, τη Χερσόνησο του Γκρίνουιτς και το Paddington Basin, καθώς και τον σχεδιασμό των κεντρικών γραφείων της MI6 δίπλα στη γέφυρα Vauxhall στο Λονδίνο. Υπήρξε επίσης σημαντική παρουσία στην Ασία, με έργα όπως ο σταθμός Beijing South, ο σταθμός Guangzhou, ο σταθμός Kowloon, ο πύργος KK100 στο Σεντζέν και το Διεθνές Αεροδρόμιο Incheon.
Ο Farrell τιμήθηκε με το παράσημο CBE το 1996 και με τον τίτλο του Ιππότη (Knight Bachelor) το 2001. Το 2013, στα Βραβεία Πολεοδομίας του Λονδίνου, αναγνωρίστηκε για τη σημαντικότερη συνεισφορά στον πολεοδομικό σχεδιασμό και την ανάπτυξη της τελευταίας δεκαετίας. Το 2017 του απονεμήθηκε η Χρυσή Μετάλλιο του RTPI, μια σπάνια τιμή, για τη συμβολή του ως ένας από τους πιο επιδραστικούς αρχιτέκτονες και πολεοδόμους παγκοσμίως.
.jpg)
Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του «έναν αρχιτέκτονα που δεν ήταν ποτέ πραγματικά μέλος του “κλαμπ της αρχιτεκτονικής”», καθώς η σκέψη του συχνά ερχόταν σε αντίθεση με το αρχιτεκτονικό κατεστημένο, υποστηρίζοντας μια πιο ευαίσθητη και υπεύθυνη προσέγγιση στα μεγάλης κλίμακας έργα, δίνοντας έμφαση στην προσαρμογή και ανακατασκευή ως δημιουργική και βιώσιμη εναλλακτική στην καθολική κατεδάφιση και αναδόμηση.
Υπήρξε υπέρμαχος της κοινωνικής κινητικότητας, πιστεύοντας ότι το ταξικό σύστημα είναι μια πανίσχυρη δύναμη στη βρετανική κοινωνία, που περιορίζει τις ευκαιρίες για πολλούς και οδηγεί σε ένα είδος δημοκρατικής φτώχειας στην κοινωνία μας.
«Το έργο μου τα τελευταία 50 περίπου χρόνια είχε στόχο τη δημιουργία ενός πιο ανθρώπινου και λιγότερο δογματικού κόσμου από εκείνον της προηγούμενης εποχής του αυστηρού μοντερνισμού», είχε δηλώσει πρόσφατα. «Αφορούσε τη στρωμάτωση, τη μάθηση από το παρελθόν και την αναγέννηση με τη συμμετοχή των κοινοτήτων από τη βάση».
