Είναι γνωστό ότι
πολλά κράτη του δυτικού κόσμου αποτελούν τις ταχύτερα «γηράσκουσες» χώρες του
πλανήτη. Για δεκαετίες η τάση της αύξησης του ποσοστού του πληθυσμού που
εμπίπτει στην κατηγορία των 65+ σε έθνη όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η
Ιαπωνία και η ΗΠΑ, αλλά και η Ελλάδα είναι ιδιαίτερα εμφανής. Την ίδια στιγμή,
στο άλλο άκρο της κλίμακας, πολλά αφρικανικά έθνη βλέπουν αυξήσεις στον αριθμό
των νεαρών πληθυσμών τους. Αυτό που δεν έχει διερευνηθεί με τόση λεπτομέρεια,
είναι το πώς διαφέρουν τα δημογραφικά στοιχεία μεταξύ των χωρών: στις κατά τα
άλλα γηράσκουσες χώρες, υπάρχουν πόλεις που αντιστρέφουν την εν λόγω τάση,
χαρακτηριζόμενες από νεανικούς πληθυσμούς και αντίστροφα.
Το 54% του
πληθυσμού του Ντουμπάι, για παράδειγμα, θα είναι ηλικίας μεταξύ 15 και 34 ετών
έως το 2033, σε αντίθεση με πολλές πόλεις της Μέσης Ανατολής γενικότερα, η
οποία αρχίζει και αυτή να ακολουθεί το ηλικιακό μοτίβο των δυτικών χωρών.
Αυτό παρουσιάζει
ενδιαφέρουσες προκλήσεις για τον κλάδο των ακινήτων: σε ορισμένες πόλεις και
περιοχές σε όλο τον κόσμο τα κτίρια και οι υπηρεσίες που παρέχονται οφείλουν να
εξυπηρετούν και να είναι επιθυμητές από όλες τις ηλικιακές ομάδες, καθώς θα
χρησιμοποιηθούν τόσο από τους ηλικιωμένους όσο και από τους νεότερους κατοίκους
και επισκέπτες.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τις ανάγκες στέγασης: μεγαλύτεροι, και γηραιότεροι πληθυσμοί σημαίνουν περισσότερα νοικοκυριά με ένα άτομο, δημιουργώντας ζήτηση για μικρότερα σπίτια – ζήτηση που είναι επίσης παρούσα μεταξύ των νεότερων ηλικιακών ομάδων καθώς επικρατεί η τάση τα νοικοκυριά να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά σε μεγαλύτερες ηλικίες. Και ενώ το τελικό προϊόν στέγασης μπορεί να διαφέρει, με τα σπίτια για ηλικιωμένους να εμπεριέχουν πιθανώς ένα στοιχείο φροντίδας, το βασικό προϊόν που απαιτείται θα είναι εντυπωσιακά παρόμοιο και για τα δύο ηλικιακές ομάδες.
Το γραφείο είναι επίσης ένα άλλο μέρος όπου συναντώνται όλες οι ηλικίες: ενώ η εργασία από το σπίτι είναι πιο δημοφιλής από τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, οι νεότεροι υπάλληλοι προτιμούν το γραφείο καθώς θέλουν να επωφεληθούν από τη δικτύωση, τη μάθηση και τις κοινωνικές πτυχές της φυσικής παρουσίας. Κάθε υβριδικό μοντέλο εργασίας απαιτεί ευέλικτους χώρους που ταιριάζουν σε όλες τις γενιές όταν αυτές συνυπάρχουν στο γραφείο. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε γηράσκουσες κοινωνίες με συνεχώς συρρικνούμενο εργατικό δυναμικό, όπου ένας υποστηρικτικός χώρος σε συνδυασμό με την ευέλικτη εργασία μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της απασχόλησης των ηλικιωμένων.
Πηγή: Savills
