Σύμφωνα με τη μελέτη ενδείξεις αυτής της
αλλαγής είναι η δημιουργία ενός οιονεί «θεματικού πάρκου» με μεγάλο
γεωγραφικό εκτόπισμα σε κεντρικές περιοχές, αποτελούμενο από χρήσεις
κατανάλωσης, τουρισμού κι αναψυχής.
Η εικόνα του κέντρου μεταβάλλεται με
ταχείς ρυθμούς σε κτίρια και χρήσεις με ιδιαίτερη δυναμική,
καθοδηγούμενη από την ιδιωτική πρωτοβουλία, κυρίως τον κλάδο του real
estate, τη δημόσια πολιτική και τις διεθνείς και τοπικές τάσεις της
βιομηχανίας του τουρισμού.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως λέει η μελέτη της ΓΣΕΒΕΕ, η επιτελούμενη αναμόρφωση
της πόλης μεταβάλει την καθημερινότητα των κατοίκων, των επιχειρήσεων
και εργαζομένων. Η κρίση στη κατοικία, η απώλεια σε μεγάλο βαθμό της
χαρακτηριστικής πολυλειτουργικότητας της Αθήνας που προκύπτει από τη
μίξη χρήσεων και οικονομικών δραστηριοτήτων, η μονοκαλλιέργεια των
χρήσεων τουρισμού και αναψυχής σε μεγάλα τμήματα παραδοσιακών εμπορικών
ζωνών και στις γειτονιές, όπου μαζί με την κατοικία επικρατεί η μικρή
επιχειρηματική δραστηριότητα, αποτελούν ενδείξεις αστικής αναδιάρθρωσης
με αποτέλεσμα τον άμεσο ή έμμεσο εκτοπισμό κατοίκων, χρηστών και
χρήσεων.
Η νέα συνθήκη παράγει πολλαπλούς εκτοπισμούς που γεννούν κοινωνική και χωρική ανισότητα αλλά θέτουν επιπλέον και νέα ζητήματα και ερωτήματα για πολιτικές που να αναχαιτίζουν φαινόμενα gentrification και να ενθαρρύνουν την κοινωνική, περιβαλλοντική δικαιοσύνη και οικονομική βιωσιμότητα της πόλης.
Πολλαπλές οι επιπτώσεις για τις μικρές επιχειρήσεις
Στο πλαίσιο αυτό, όπως σημειώνεται, οι επιπτώσεις για τις μικρές
επιχειρήσεις είναι πολλαπλές. Οι ραγδαίες αλλαγές και οι μετασχηματισμοί
στο εμπόριο τα τελευταία χρόνια, αλλοιώνουν την ιστορική του δομή και
ανθεκτικότητα που είχε για πολλές δεκαετίες. Καταστήματα εξειδικευμένου
εμπορίου, με μεγάλο ιστορικό βάθος, βασισμένα σε παραγωγικά δίκτυα,
κλείνουν από την επέλαση της βραχυχρόνιας οικονομικής δραστηριότητας
όπως της εστίασης αλλά και την τουριστική δραστηριότητα που ασκεί
ανισομερείς πιέσεις στις τοπικές αγορές.
Οι παραπάνω εκτοπισμοί, άμεσοι
(μέσω της αύξησης των ενοικίων, τις αλλαγές στη χρήση των καταστημάτων ή
της μετατροπής ολοκλήρων κτιρίων σε ξενοδοχειακές μονάδες) ή έμμεσοι,
μέσω των μεταλλαγών που υφίστανται οι χρήσεις και οι πιάτσες και
επηρεάζουν τα εσωτερικά και εξωτερικά σε αυτές δίκτυα, τις αλλαγές στη
ζήτηση και τις προτιμήσεις του καταναλωτικού κοινού κ.α., συντελούνται
με ταχείς ρυθμούς επηρεάζοντας ακόμα και επιχειρήσεις που άντεξαν μέσα
στη κρίση. Στη διαμόρφωση του νέου τοπίου συντελούν η ανάπτυξη του
«boutiquing» με το εξειδικευμένο μάρκετινγκ και τα εξατομικευμένα αγαθά,
η διάδοση την ψηφιοποίησης (digitalization) και ο ανταγωνισμός που
προκαλείται από τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων.
Στις παραπάνω αλλαγές έρχονται να προστεθούν οι συνολικές ανατιμήσεις και ο πληθωρισμός- ειδικά σε σχέση με το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών, το καθεστώς φορολογίας (έμμεσης και άμεσης), το κόστος ενέργειας και ενοικίου που δυσχεραίνουν την επιβίωση κατοίκων και επιχειρήσεων στην πόλη της Αθήνας. Η νέα συνθήκη παράγει πολλαπλούς εκτοπισμούς που γεννούν κοινωνική και χωρική ανισότητα αλλά θέτουν επιπλέον και νέα ζητήματα και ερωτήματα για πολιτικές που να αναχαιτίζουν φαινόμενα gentrification και να ενθαρρύνουν την κοινωνική, περιβαλλοντική δικαιοσύνη και οικονομική βιωσιμότητα της πόλης.
