Τούβλα από ανακυκλωμένα απόβλητα και βιοϋλικά

Το ενδιαφέρον οφείλεται στο γεγονός ότι τα τούβλα κατασκευάζονται γενικά από πηλό – ένας πεπερασμένος πόρος που πρέπει να εξορυχθεί και να αποσταλεί σε όλο τον κόσμο – καθώς και να ψήνονται σε κλιβάνους που τροφοδοτούνται με ορυκτά καύσιμα σε θερμοκρασίες άνω των 1.000 βαθμών Κελσίου, συχνά για αρκετές ημέρες.

Αυτή η ενεργοβόρα διαδικασία δεν παράγει μόνο μεγάλη ποσότητα εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, αλλά και μονοξείδιο του άνθρακα και άλλους επικίνδυνους ατμοσφαιρικούς ρύπους, ειδικά στη Νότια Ασία όπου οι κλίβανοι συχνά τροφοδοτούνται από άνθρακα.

Για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, οι κατασκευαστές τούβλων και οι ερευνητές εξετάζουν μια σειρά από εναλλακτικές.

Μπλοκ από φελλό από την MPH Architects, το Bartlett School of Architecture, το University of Bath, την Amorim UK και την Ty-Mawr

Αλληλένδετα μπλοκ από διογκωμένο φελλό στοιβάζονται σα Lego χωρίς την ανάγκη κονιάματος ή κόλλας σε αυτό το σύστημα κατασκευής, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του υποψήφιου για Βραβείο Stirling, Cork House.

Αυτό σημαίνει ότι τα τούβλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία δομών που αποσυναρμολογούνται εύκολα, ανακυκλώνονται και επαναχρησιμοποιούνται, καθώς και ότι έχουν τη δυνατότητα να είναι αρνητικές σε άνθρακα, λόγω των μεγάλων ποσοτήτων CO2 που δεσμεύονται από την ποικιλία βελανιδιάς που παράγει το φελλό.

K-Briq της Kenoteq

Με ποσοστό 90%, το K-Briq προσφέρει «το υψηλότερο ανακυκλωμένο περιεχόμενο από οποιοδήποτε τούβλο» που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην αγορά, σύμφωνα με τον κατασκευαστή Kenoteq.

Καθώς το τούβλο δεν χρειάζεται να ψηθεί, απαιτεί 90% λιγότερη ενέργεια για την παραγωγή του από ένα παραδοσιακό τούβλο και τελικά εκπέμπει λιγότερο από το ένα δέκατο των εκπομπών άνθρακα στην κατασκευή του.

Επιπλέον, το K-Briq βρίσκεται πολύ κοντά στην εμπορευματοποίηση, αν και η παρατεταμένη διαδικασία ωρίμανσής του έχει θέσει στο παρελθόν ερωτήματα για τη χρήση του σε έργα με άμεσο ορίζοντα ολοκλήρωσης.

Building the Local από την Ellie Birkhead

Αυτό το φοιτητικό έργο από την απόφοιτη της Ακαδημίας Σχεδιασμού του Αϊντχόβεν, Ellie Birkhead, χρησιμοποιεί τοπικά απόβλητα υλικά όπως μαλλιά από κομμωτήρια, κοπριά αλόγων από στάβλους και μαλλί από φάρμες για να ενισχύσει άψητα τούβλα από πηλό.

Το αποτέλεσμα είναι διαφορετικά τούβλα για συγκεκριμένες περιοχές, τα οποία ο Birkhead υποστηρίζει ότι μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των απορριμμάτων με πιο κυκλικό τρόπο και «να σφυρηλατήσουν ένα μέλλον για την τοπική βιομηχανία».

Gent Waste Brick από την Carmody Groarke, την TRANS Architectuur Stedenbouw, το Local Works Studio και την BC Materials

Για να σχηματίσουν τη νέα πτέρυγα του Design Museum της Γάνδης, τα αρχιτεκτονικά στούντιο Carmody Groarke και TRANS Architectuur Stedenbouw συνεργάστηκαν με ερευνητές υλικών για να μετατρέψουν τα τοπικά αστικά απόβλητα, όπως σκυρόδεμα από κατεδαφίσεις και γυαλί, σε άψητα τούβλα χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα.

Τα τούβλα θα κατασκευαστούν σε μια περιοχή στη Γάνδη χρησιμοποιώντας μια καθαρή απλή διαδικασία παραγωγής, η οποία θα μπορούσε εύκολα να αναπαραχθεί σε άλλα αστικά περιβάλλοντα. Παράλληλα, οι ντόπιο ενθαρρύνονται να συμβάλουν στην κατασκευαστική διαδικασία τους, συμμετέχοντας έτσι στην ολοκλήρωση του μουσείου τους. Τέλος, τα εν λόγω τούβλα δεν έχουν επακόλουθες εκπομπές, υποπροϊόντα ή απόβλητα.

Τούβλα από πράσινο κάρβουνο από την Ινδική Σχολή Σχεδίου και Καινοτομίας

Αυτά τα τούβλα από σκυρόδεμα είναι εμπλουτισμένα με χώμα, κάρβουνο και ίνες λούφα, που δημιουργούν θύλακες αέρα και συμβάλλουν στη μείωση της ποσότητας τσιμέντου που απαιτείται στη διαδικασία παραγωγής τους.

Τα δομικά στοιχεία που προκύπτουν είναι έως και 20 φορές πιο πορώδη από τα κοινά τούβλα, προάγοντας τη βιοποικιλότητα, καθώς δημιουργούν χώρο για φυτά και έντομα στις πόλεις μας, σύμφωνα με ερευνητές.

Mycelium Brick από την The Living

Ένα από τα πρώτα πειράματα στη χρήση μυκηλίου σε αρχιτεκτονική κλίμακα οδήγησε το στούντιο της Νέας Υόρκης, The Living, να κατασκευάσει το περίπτερο MoMA PS1 του 2014 χρησιμοποιώντας τούβλα που αναπτύχθηκαν από μια δομή μυκήτων που μοιάζει με ρίζα.

Το μυκήλιο διερευνάται επίσης όλο και περισσότερο ως μέσο μόνωσης και πυροπροστασίας κτιρίων που μπορεί να βοηθήσει στη δέσμευση του άνθρακα, ενώ παράλληλα είναι και βιοδιασπώμενο.

Βιο-τούβλα ούρων από τη Suzanne Lambert

Σε αυτό το πειραματικό έργο από την ερευνήτρια Suzanne Lambert του Πανεπιστημίου του Cape Town, ανθρώπινα ούρα, άμμος και βακτήρια συνδυάζονται σε καλούπια σε σχήμα τούβλου.

Τα βακτήρια πυροδοτούν μια χημική αντίδραση που διασπά την ουρία, ενώ παράγει ανθρακικό ασβέστιο - το κύριο συστατικό του τσιμέντου - με την ίδια σχεδόν διαδικασία που σχηματίζονται τα κοχύλια.

Σύμφωνα με τη Lambert, όσο περισσότερο διαρκεί η διαδικασία, τόσο ισχυρότερο θα είναι το προϊόν.