Η φορολογική νομοθεσία στην Ελλάδα, και ειδικά αυτή που αφορά τη φορολογία της ακίνητης και κινητής περιουσίας, υπήρξε για πολλά χρόνια ιδιαίτερα σύνθετη, πολυδιάσπαρτη και δύσκολη στην εφαρμογή. Παλιοί νόμοι με δεκάδες τροποποιήσεις, αντικρουόμενες διατάξεις και παρωχημένοι όροι δημιουργούσαν ένα ασαφές περιβάλλον που περιέπλεκε τις υποχρεώσεις τόσο των πολιτών όσο και των ίδιων των φορέων του κράτους.
Συγκεκριμένα το υπουργείο προχωρά στην θεσμοθέτηση ενός ενιαίου και οργανωμένου νομοθετικού κειμένου, του «Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας». Πρόκειται για μια μεγάλη προσπάθεια συγκέντρωσης και τακτοποίησης όλων των νόμων που σχετίζονται με τη φορολογία περιουσίας, δηλαδή τη φορολόγηση ακινήτων, τη μεταβίβαση περιουσίας, τις δωρεές, τις κληρονομιές και τα σχετικά κέρδη από τυχερά παιχνίδια.
Μέχρι σήμερα, οι σχετικοί νόμοι ήταν διάσπαρτοι, με πολλές αλλαγές και τροποποιήσεις μέσα στα χρόνια, πολλές από τις οποίες δεν ήταν συντονισμένες μεταξύ τους. Αυτό έχει δημιουργήσει σύγχυση, με αποτέλεσμα πολλές διατάξεις να είναι ξεπερασμένες, να μην εφαρμόζονται στην πράξη ή να έρχονται σε αντίθεση με νεότερους νόμους. Έτσι, ενώ τυπικά φαίνονταν ακόμη σε ισχύ, στην ουσία είχαν πάψει να έχουν κάποια πρακτική αξία. Πολλές φορές, χρειάζονται πολύπλοκες νομικές διαδικασίες για να καταλάβει κανείς αν κάτι ισχύει ή όχι.
Τα τελευταία χρόνια, έχουν προστεθεί και άλλοι νόμοι που επηρεάζουν τη φορολογία της περιουσίας, όπως ο νέος Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας. Αυτό έκανε την κατάσταση ακόμη πιο περίπλοκη, αφού οι παλιές διατάξεις δεν έχουν προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και η γλώσσα ή οι διαδικασίες που χρησιμοποιούν είναι συχνά παρωχημένες.
Στο νέο Κώδικα, ο οποίος περιλαμβάνει 124 άρθρα, καταργούνται πάνω από 50 άρθρα και 200 παράγραφοι ή φράσεις που ήταν τυπικά ενεργές αλλά ουσιαστικά ξεπερασμένες. Ταυτόχρονα, οι υπόλοιπες διατάξεις οργανώνονται ξανά με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο ξεκάθαρες, σύντομες και κατανοητές. Συνολικά, το νέο νομοθετικό πλαίσιο θα έχει περίπου τη μισή έκταση από το παλιό, κάτι που διευκολύνει σημαντικά τη χρήση και την κατανόησή του.
Ο Κώδικας περιλαμβάνει επίσης διατάξεις που καθορίζουν τι ισχύει μόνιμα και τι ισχύει προσωρινά, κάτι που συχνά δημιουργούσε σύγχυση στο παρελθόν. Επιπλέον, δεν περιορίζεται μόνο στους φόρους, αλλά λαμβάνει υπόψη και γενικότερες αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και την κοινωνία. Για παράδειγμα, έχει προβλεφθεί η λειτουργία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), οι αλλαγές στο σύμφωνο συμβίωσης και τα δικαιώματα των παιδιών, η αντικατάσταση των υποθηκοφυλακείων με τα κτηματολογικά γραφεία, καθώς και οι νέες διοικητικές διαιρέσεις της χώρας.