Το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο καθορίζει χρήσεις γης και όρους και περιορισμούς δόμησης σε περιοχή εμβαδού 372,8 στρ που περικλείεται από τις οδούς Κάστορος – Θεσμοφορίου – Μεθώνης – Ρετσίνα – Αγίου Φιλίππου και συνορεύει Βόρεια με τις περιοχές Ταμπούρια και Παλαιά Κοκκινιά – Μανιάτικα, Δυτικά με το Δήμο Δραπετσώνας, Νότια με την ακτή Κονδύλη και Ανατολικά με τις περιοχές Ηλεκτρικός και Ρετσίνα.
Όπως αναφέρεται, με το προτεινόμενο Ε.Π.Σ. της περιοχής του Αγ. Διονυσίου Πειραιά, επιδιώκεται:
- Η ισχυροποίησή του ως κέντρου πολυλειτουργικού χαρακτήρα, με ταυτόχρονη διατήρηση της κατοικίας και ανάδειξη της πολιτιστικής του κληρονομιάς,
- Η ενίσχυση και ανασυγκρότηση της παραγωγικής και οικονομικής βάσης, σε κατεύθυνση σύγχρονων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και
- Η λειτουργική διασύνδεση των λιμενικών δραστηριοτήτων με τον αστικό ιστό με την περιοχή επέμβασης, η οποία αναφέρεται ως περιοχή “Γκάζι – Παπαστράτου.
Ενας από τους στόχους του ΕΠΣ είναι η επανενεργοποίηση των εγκαταλελειμμένων κτιρίων, είτε με την ίδια χρήση είτε με νέες χρήσεις, συμβατές με την προοπτική της περιοχής στον τριτογενή τομέα και κατά το δυνατό η διατήρηση των υφιστάμενων κελύφων.
Η ίδια περιοχή προτείνεται ως Ζώνη Ειδικής Ενίσχυσης (ΖΕΕ), ώστε να δοθούν δάνεια εκσυγχρονισμού στις υπάρχουσες βιοτεχνίες και κίνητρα στους ιδιοκτήτες παραδοσιακών κτιρίων για να τα αναστηλώσουν, η μεταφορά των χυτηρίων και μηχανουργείων σε άλλη θέση, κ.λπ.
«Κόπηκε» η δυνατότητα μεταφοράς συντελεστή δόμησης στην περιοχή
Στο σχέδιο Π.Δ. προβλεπόταν και ο καθορισμός της περιοχής ως Ζώνη Υποδοχής Συντελεστή Δόμησης (Ζ.Υ.Σ.), πρόταση που απέρριψε το ΣτΕ καθώς σύμφωνα με το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έχει μεν εκπονηθεί Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και Μελέτη Ειδικού Χωρικού Σχεδίου, οι μελέτες όμως αυτές, «εν προκειμένω, σχετικώς με τον καθορισμό Ζώνης Υποδοχής Συντελεστή Δόμησης, δεν περιέχουν σαφή προσδιορισμό των κριτηρίων επιλογής της επίμαχης περιοχής, μη πληρούσες ως προς το περιεχόμενό τους και τις προϋποθέσεις των διατάξεων της ισχύουσας νομοθεσίας».