Σε μια έκταση ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου, το συγκρότημα –αναγνωρισμένο ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO– έχει αναδειχθεί σε διεθνές πρότυπο επανάχρησης, αναδιατυπώνοντας την έννοια της διατήρησης της βιομηχανικής κληρονομιάς.
Στην καρδιά της μεταμόρφωσης δεσπόζει το Μουσείο του Ρουρ, μαζί με το αινιγματικό του αποθετήριο τέχνης, Schaudepot. Στεγασμένα στο πρώην εργοστάσιο άλατος του συγκροτήματος, τα δύο αυτά πολιτιστικά σημεία αναφοράς εντυπωσιάζουν όχι μόνο για τις συλλογές τους, αλλά και για την αρχιτεκτονική τους: ένα βιομηχανικό κτήριο της δεκαετίας του 1960 μετασχηματίζεται σε έναν ζωντανό και δυναμικό χώρο πολιτισμού.
Λόγω της ιστορικής και αρχιτεκτονικής του σημασίας, το εγχείρημα περιλαμβάνεται στην έκδοση του Open House Essen 2025, με θεματικό άξονα την «Κληρονομιά του Μέλλοντος».
(From Salt Factory to Art Museum: The Story Behind the Schaudepot in Essen, Germany,Photos by Brigida González, courtesy of Open House Essen)
Η ανακαίνιση του πρώην Εργοστασίου Άλατος
Η ανακαίνιση του πρώην Εργοστασίου Άλατος και η μετατροπή του σε Schaudepot του Μουσείου του Ρουρ εντάχθηκε στο ομοσπονδιακό πρόγραμμα «Εθνικά Έργα Αστικής Ανάπτυξης», ως μία από τις 17 επιλεγμένες πρωτοβουλίες που χρηματοδοτήθηκαν σε όλη τη Γερμανία.
Το 2017, το αρχιτεκτονικό γραφείο Planinghaus, με έδρα το Ντάρμστατ, ανέλαβε την υλοποίηση της ανακαίνισης, ενώ παράλληλα η επιμελητική ομάδα του μουσείου ξεκίνησε την ανάπτυξη του περιεχομένου της έκθεσης. Για την αποτελεσματική συντονισμένη υλοποίηση του έργου, συμπεριλαμβανομένων των οικοδομικών εργασιών, του σχεδιασμού της έκθεσης και των τεχνικών εγκαταστάσεων, το μουσείο συνεργάστηκε επίσης με το αρχιτεκτονικό γραφείο südstudio / Hannes Bierkämper, με έδρα τη Στουτγάρδη.
(From Salt Factory to Art Museum: The Story Behind the Schaudepot in Essen, Germany,Photos by Brigida González, courtesy of Open House Essen)
Εξωτερικά, το λειτουργιστικό κτίριο της δεκαετίας του 1960 διατηρεί μια αυστηρή, λιτή αισθητική, πιστό στην αρχιτεκτονική αρχή του «η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία». Στο εσωτερικό, ωστόσο, οι μνημειακοί του χώροι προσφέρουν ένα εντυπωσιακό σκηνικό για τις συλλογές του Μουσείου του Ρουρ.
Πίσω από τη συγκρατημένη πρόσοψη, δύο αίθρια υψώνονται σε ύψος 18 μέτρων, αποκαλύπτοντας τον ωμό φέροντα οργανισμό από σκυρόδεμα και τις γέφυρες σύνδεσης που διατρέχουν τον χώρο. Το εσωτερικό –αρχικά σχεδιασμένο για τις ανάγκες της παραγωγής άλατος– διατηρήθηκε σχεδόν ατόφιο, μαζί με τα ισχυρά μορφολογικά ίχνη της πρώτης του χρήσης.
Ο ακατέργαστος, βιομηχανικός χαρακτήρας της κατασκευής αντιπαρατίθεται σήμερα με νέες επιφάνειες: σύγχρονα δάπεδα, θερμομονωμένες εξωτερικές τοιχοποιίες και μία ομοιόμορφη, υγρορυθμιστική επίστρωση που εξασφαλίζει σταθερές συνθήκες στο εσωτερικό.
Η μετατροπή του εργοστασίου σε αποθετήριο μουσείου απαίτησε επιπλέον παρεμβάσεις: τα ανοίγματα της οροφής σφραγίστηκαν, ενώ προστέθηκαν νέα χωρίσματα και κουφώματα για τη δημιουργία χώρων γραφείων, τεχνικών υποδομών και εγκαταστάσεων υποστήριξης προσωπικού.
(From Salt Factory to Art Museum: The Story Behind the Schaudepot in Essen, Germany,Photos by Brigida González, courtesy of Open House Essen)
Το έργο αυτό αποδεικνύει ότι η διατήρηση της βιομηχανικής κληρονομιάς μπορεί να υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της απλής φυσικής αποκατάστασης. Μέσα από την απόδοση νέων χρήσεων που συνδέονται με τη σύγχρονη ζωή, το πρώην Εργοστάσιο Άλατος —σήμερα Schaudepot— αναδεικνύει πώς ένα παρωχημένο βιομηχανικό κέλυφος μπορεί να αναγεννηθεί ως ένας δυναμικός πολιτιστικός χώρος.
(srouce:archdaily)
(From Salt Factory to Art Museum: The Story Behind the Schaudepot in Essen, Germany,Photos by Brigida González, courtesy of Open House Essen)
