Ιδιοκτήτες και ενοικιαστές βρίσκονται σε διαφωνία μετά το πρόσφατο ανώτατο όριο ενοικίου, καθώς οι ιδιοκτήτες που δεν μπορούν να πείσουν τους ενοικιαστές τους να αποδεχτούν την αύξηση του ενοικίου λαμβάνοντας υπόψη τον τρέχοντα πληθωρισμό απευθύνονται στα πολιτικά δικαστήρια και υποβάλλουν «εξώσεις» και «καθορισμό της τιμής ενοικίου».
«Σχεδόν το 60% των υποθέσεων που κατατέθηκαν στα δικαστήρια είναι τέτοιες υποθέσεις. Το προσωπικό μας δυσκολεύεται επίσης να καλύψει τον φόρτο εργασίας», ανέφεραν οι δικαστικοί υπάλληλοι στα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται στα δικαστικά μέγαρα δήλωσαν επίσης ότι υπάρχει τόσο μεγάλη εισροή υποθέσεων που οι ημερομηνίες εκδίκασης δίνονται ένα χρόνο αργότερα, ενώ ορισμένες υποθέσεις έξωσης χρειάζονται ακόμη και δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Μιλώντας για τις εκτιμήσεις της στα τοπικά ΜΜΕ, η δικηγόρος Dilek Yuksel παρατήρησε ότι λόγω της ραγδαίας αύξησης του πληθωρισμού, τα ενοίκια που πληρώνουν οι ενοικιαστές παραμένουν πολύ κάτω από την εύλογη αξία των ακινήτων.
«Για παράδειγμα, ενώ ένας ενοικιαστής που μόλις έχει νοικιάσει ένα παρόμοιο διαμέρισμα με τις ίδιες εγκαταστάσεις πρέπει να πληρώσει περίπου 20.000 λίρες, ο παλιός ένοικος πληρώνει 4.000 λίρες με μόλις 25% αύξηση κάθε χρόνο. Οι ιδιοκτήτες που δεν είναι ικανοποιημένοι με αυτή την κατάσταση έχουν πάρει τον δρόμο των δικαστηρίων για να εκδιώξουν τους ενοικιαστές. Αν όλα φαίνονται εντάξει, ο ενοικιαστής πληρώνει τακτικά το ενοίκιο, το σπίτι δεν χρειάζεται ανακαίνιση… κ.λπ., δηλαδή εάν το αίτημα έξωσης δεν μπορεί να βασιστεί σε λόγους που καθορίζονται από τον Τουρκικό Κώδικα Υποχρεώσεων, η υπόθεση ανοίγει ως «υπόθεση έξωσης για ανάγκη». Σήμερα, η πιο συχνά εφαρμοζόμενη υπόθεση έξωσης είναι αυτού του είδους.
