Την στιγμή που οι περισσότερες οικονομίες βιώνουν μια από τις φαινομενικά πιο δύσκολες στεγαστικές κρίσεις στον κόσμο στο Χονγκ Κονγκ περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι περιμένουν τουλάχιστον μισή δεκαετία για επιδοτούμενη δημόσια στέγαση.
Στο Χονγκ Κονγκ ο ένας στους πέντε ανθρώπους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας – που ορίζεται ως το 50% του μέσου μηνιαίου εισοδήματος των νοικοκυριών – και πολλοί αποκαλούν σπίτι ένα δωμάτιο με ένα στενό διάδρομο ή ακόμα και ένα "κλουβί" σε μια ερειπωμένη πολυκατοικία. Η αιτία του προβλήματος, σύμφωνα με την κυβέρνηση της πόλης, είναι σχετικά απλή: μια χρόνια έλλειψη προσφοράς που δεν είναι σε θέση να καλύψει τη ζήτηση περισσότερων από 7 εκατομμυρίων κατοίκων που είναι στριμωγμένοι σε ορισμένες από τις πιο πυκνοκατοικημένες γειτονιές του κόσμου.
Η στέγαση «είναι στην κορυφή της ατζέντας», επέμεινε ο Τζον Λι επικεφαλής της πόλης στην παρθενική του πολιτική ομιλία τον περασμένο Οκτώβριο, καθώς δεσμεύτηκε να κατασκευάσει 30.000 σπίτια τα επόμενα πέντε χρόνια – μια υπόσχεση που ακολουθεί εντολή της κεντρικής κυβέρνησης στο Πεκίνο να δώσει προτεραιότητα στην θέμα της στέγασης.
Το CNN ρώτησε την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ εάν τα έσοδά της από τις πωλήσεις γης και τα ασφάλιστρα επηρεάζουν την στεγαστική πολιτική της. Η αρμόδια υπηρεσία απάντησε ότι, «Η κυβέρνηση είναι σταθερά δεσμευμένη στη διατήρηση μιας σταθερής και διαρκούς προσφοράς γης μέσω μιας πολύπλευρης προσέγγισης για την κάλυψη των αναγκών στέγασης και κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης της κοινότητας».
Πολλοί καλούν τώρα τις αρχές να επικεντρωθούν στο τι θα κάνουν με τους τεράστιους καταυλισμούς καραντίνας κατά του Covid που έχτισε η πόλη κατά τη διάρκεια της πανδημίας για να απομονώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και οι οποίοι σήμερα είναι άδειοι και αχρησιμοποίητοι.
Όπως το έθεσε ο Paul Zimmerman, σύμβουλος στη νότια συνοικία του Χονγκ Κονγκ και συνιδρυτής της ομάδας υπεράσπισης του πολεοδομικού σχεδιασμού Designing Hong Kong: «Τώρα το ερώτημα είναι: τι να κάνουμε με αυτά τα σπίτια;».
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση μπορεί να είναι λιγότερο απλή από ό,τι φαίνεται στην αρχή.
Οι καταυλισμοί αυτοί ήταν ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα μέτρα κατά του Covid που πήρε το Χονγκ Κονγκ. Προκάλεσαν επίσης τις κραυγές της αντιπολίτευσης που είπε ότι η γρήγορη και ακριβή κατασκευή τους έβαλε "τέλος" στην αφήγηση της κυβέρνησης ότι το στεγαστικό πρόβλημα του Χονγκ Κονγκ ήταν απλώς άλυτο.
Οι αρχές του Χονγκ Κονγκ δεν έχουν δώσει στη δημοσιότητα το κόστος των εγκαταστάσεων της καραντίνας. Ωστόσο, οι συνολικές δαπάνες για την πανδημία τα τελευταία τρία χρόνια ανήλθαν σε 76 δισεκατομμύρια δολάρια (600 δισεκατομμύρια δολάρια HK), σύμφωνα με το οικονομικό επιτελείο της πόλης.
Τα δημόσια σχέδια στέγασης υπόκεινται συνήθως σε χρόνια γραφειοκρατίας, αλλά στην περίπτωση των καταυλισμών κατά της καραντίνας, η κυβέρνηση κατάφερε ξαφνικά να «βρεί» περίπου 80 εκτάρια γης και να κατασκευάσει 40.000 προκατασκευασμένες μεταλλικές μονάδες μέσα σε λίγους μόνο μήνες.
Ο Brian Wong, μέλος της "δεξαμενής σκέψης" Liber Research Community, είναι μεταξύ εκείνων που αναρωτιούνται γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να ακολουθήσει μια παρόμοια γρήγορη προσέγγιση και να παρακάμψει τη γραφειοκρατία για να λύσει αυτό που η ίδια έχει αναγνωρίσει ότι είναι μια επείγουσα στεγαστική κρίση. Ο Wong και άλλοι υποστηρίζουν ότι η υποτιθέμενη εξάρτηση της κυβέρνησης από τα έσοδα της γης κινδυνεύει να μετατρέψει τη στέγαση σε «διαρθρωτικό πρόβλημα» που δεν μπορεί «να λυθεί ουσιαστικά». «Ακόμα κι αν η κυβέρνηση θέλει να κάνει τη γη προσιτή, δεν θα το κάνει γιατί διακυβεύονται πάρα πολλά», είπε ο Wong.
